Κυριακή, 26 Απριλίου 2020,
Θεσσαλονίκη
Μήνυμα και ευχές της Προέδρου Δ.Σ. Σύνδεσμος Επιστημόνων Γυναικών Θεσσαλονίκης για την Ανάσταση:
Πολυαγαπημένες μου φίλες, μέλη του Σ.Ε.Γ.Θ.,
Σας εύχομαι Χρόνια Πολλά Χριστός Ανέστη!
Το Πάσχα και η Ανάσταση του Χριστού είναι για μας τους Έλληνες Χριστιανούς, η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας. Είναι γιορτή αγάπης, συμπόνιας, συγχώρεσης. Το Πάσχα για μας είναι η παράδοση, το γλέντι, η χαρά, η αναγέννηση.
Φέτος λόγω της πανδημία, ζήσαμε ένα Πάσχα αλλιώτικο, αλλόκοτο. Ένα Πάσχα κλεισμένοι στα σπίτια μας, μακριά από φίλους, παιδιά, εγγόνια, συγγενείς. Οι σφραγισμένες εκκλησίες, μας ανάγκασαν να ακολουθήσουμε το Θείο Πάθος της Μεγάλης Εβδομάδας, από την τηλεόραση, και το βράδυ της Ανάστασης να βγούμε στα μπαλκόνια με αναμμένες τις Λαμπάδες μας, ψάλλοντας το “Χριστός Ανέστη” όλοι μαζί, μια γειτονιά, μια οικογένεια, μια αγκαλιά. Ψάλλαμε και ευχηθήκαμε όλοι από απόσταση…
Είχαμε όμως την ευλογία να είμαστε υγιείς, να βρισκόμαστε ασφαλείς στα σπίτια μας, να νιώθουμε οτι η σκέψη των αγαπημένων μας βρίσκεται κοντά μας. Είχαμε την ευλογία, αυτές τις δύσκολες ιστορικές στιγμές, να έχουμε αληθινούς φίλους που στάθηκαν κοντά μας στα δύσκολα, σαν οικογένεια. Αυτό το φετινό, διαφορετικό Πάσχα δεν ανταλλάξαμε δώρα αγάπης, αγκαλιές και φιλιά. Εκφράσαμε όμως την αγάπη μας με λόγια, σκέψεις, συναισθήματα, προσευχές. Αφιερώσαμε τον χρόνο μας, τον εαυτό μας και την ψυχή μας σ’ αυτούς που αγαπούμε και σ’ αυτούς που είχαν την ανάγκη μας.
Η πανδημία, αυτός ο αθέατος θανατηφόρος ιός, μας θύμισε αλήθειες, που ίσως είχαμε ξεχάσει. Το ότι δηλ., δεν είμαστε κυρίαρχοι και παντοδύναμοι, αλλά αδύναμοι και τρωτοί. Το ότι, σ’ αυτή τη ζωή είμαστε περαστικοί, φιλοξενούμενοι˙ δεν είμαστε αθάνατοι. Το ότι, όλοι είμαστε ίσοι, γιατί όλοι είμαστε ευάλωτοι και πεθαίνουμε, αλλά και το ότι δεν είμαστε ίσοι, γιατί πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν οι ανισότητες και οι αδικίες στη ζωή.
“Χαιδεύοντας” τις αναμνήσεις μου, θυμάμαι με νοσταλγία αγαπημένα πρόσωπα, όμορφες εικόνες και γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μου. Ζώ το σήμερα με ανησυχία, αλλά το μέλλον μου ανήκει και μου αξίζει. Μια καινούρια εποχή βρίσκεται προ των πυλών. Είμαστε έτοιμοι για την καινούρια πραγματικότητα που καλούμαστε να ζήσουμε;
Προχωρώ πάντα με σταθερά βήματα στην πορεία της ζωής μου:
• Κλείνω τα μάτια μου και αφουγκράζομαι τον εαυτό μου.
• Θυμάμαι ότι σήμερα είμαι εδώ στη ζωή. Εδώ και τώρα!
• Κάνω μια καλή πράξη, για όποιον έχει την ανάγκη μου.
• Χαμογελώ παρ’ όλο που πονώ.
• Είμαι πάντα μαθητής. Η ζωή είναι μάθηση.
• Προσεύχομαι. Η προσευχή είναι η μεγαλύτερη μορφή αγάπης στη ζωή.
• Νιώθω ευγνωμοσύνη, εμπιστοσύνη και έχω πίστη στον Θεό. Μια πίστη αγάπης, αγωνίας με πολλά “γιατί”…
Νιώθω όμως ότι κι Εκείνος μ’ αγαπάει, με νοιάζεται και δεν θα μ’ αφήσει να χαθώ. Μετά από πόνους, σταυρούς, σκοτάδια, έρχεται η Ανάσταση, η λύτρωση. Έρχεται το φως, η ζωή, η χαρά!
Σας εύχομαι και πάλι
Χρόνια Πολλά Χριστός Ανέστη !
Ας είναι αυτή η ευχή για όλους μας μια δοξολογία και ευχαριστία στον Θεό, η αιώνια νίκη της ζωής απέναντι στο θάνατο, και η βασιλεία της αγάπης στα ταξίδια της ψυχής μας!
– Λένα Μανδρίνου Τσουρέκα
Πρόεδρος Συνδέσμου Επιστημόνων Γυναικών Θεσσαλονίκης