Ομιλία της Προέδρου του Συνδέσμου Επιστημόνων Γυναικών Θεσσαλονίκης Ελένης Μανδρίνου Τσουρέκα, στην ετήσια Αποκριάτικη εκδήλωση του Συνδέσμου, την Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024, στο Bar Restaurant Allegro, του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι και φίλες του Συνδέσμου Επιστημόνων
Γυναικών Θεσσαλονίκης,
Απόψε είμαστε εδώ για να γιορτάσουμε το ζωντανό πνεύμα του
Καρναβαλιού, μια γιορτή που χαρακτηρίζεται από εντυπωσιακές παρελάσεις,
πολύχρωμες φορεσιές και μάσκες, και την εφήμερη αλλά ευχάριστη
απομάκρυνση από τις καθημερινές μας ανησυχίες. Οφείλουμε ωστόσο να
θυμηθούμε και τον πλούτο των παραδόσεων που μας φέρνουν κοντά στο
πνεύμα αυτής της γιορτής. Το καρναβάλι με ρίζες από την αρχαιότητα,
χρησιμεύει ως καθρέφτης στη ζωή μας, αντανακλώντας τις μυριάδες μάσκες
που φοράμε σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας.
Η ουσία του καρναβαλιού βρίσκεται στη μάσκα – σύμβολο των
διαφόρων προσώπων που ενσαρκώνουμε. Ακριβώς όπως οι μασκαράδες του
καρναβαλιού φορούν διάφορες ενδυμασίες, άλλοτε γκροτέσκ και αστείες, και
άλλοτε ενδιαφέρουσες και μυστηριώδεις, για να αποκτήσουν νέες ταυτότητες,
έτσι και εμείς ακριβώς περιηγούμαστε στη ζωή, συχνά καλυμμένοι με τις
αόρατες μάσκες της ύπαρξης μας, που αντιπροσωπεύουν τις επιθυμίες, τους
φόβους, τις φιλοδοξίες μας και τους ρόλους που παίζουμε στο μεγάλο θέατρο
της ζωής.
Πίσω από τη μάσκα του καρναβαλιού κρύβεται μια βαθιά αλήθεια για
την ανθρώπινη φύση. Αναζητούμε στιγμές όπου μπορούμε να
απελευθερωθούμε από τους περιορισμούς της πραγματικότητας, να
εξερευνήσουμε τα βάθη της φαντασίας μας και να εκφράσουμε τις κρυφές
πτυχές του εαυτού μας. Το καρναβάλι μας προσφέρει αυτή την ελευθερία, μια
προσωρινή απόδραση σε έναν κόσμο όπου οι κανόνες της καθημερινής ζωής
αναστέλλονται και μπορούμε τότε να εξερευνήσουμε τα όρια της ταυτότητάς
μας.
Το καρναβάλι καθρεφτίζει τις μάσκες που φοράμε καθημερινά – τους
διάφορους ρόλους που υιοθετούμε ως σύντροφοι, συγγενείς, ως φίλοι ή
επαγγελματίες. Αυτές οι μάσκες, αν και αόρατες, δεν είναι λιγότερο
πραγματικές από αυτές που κοσμούν τα πρόσωπα των ανθρώπων κατά τη
διάρκεια του καρναβαλιού. Είναι η πανοπλία μας, θωρακίζοντας τα τρωτά
σημεία μας και μερικές φορές, κρύβουν τον πραγματικό μας εαυτό από τον
κόσμο, ακόμη και από τη δική μας συνειδητοποίηση.
Οι μάσκες αποκαλύπτουν ή κρύβουν ποιοι πραγματικά είμαστε;
Είμαστε, κατά βάθος και στην ουσία μας, μια συλλογή από τους ρόλους που
παίζουμε ή υπάρχει ένας αληθινός εαυτός κρυμμένος καλά κάτω από τα
στρώματα της προσδοκίας και της σύμβασης;
Το Καρναβάλι, στη γιορτή της μεταμόρφωσης και της μεταμφίεσης, μας
καλεί να αναγνωρίσουμε τις μάσκες που φοράμε και να αναλογιστούμε πόσο
πολύπλευρη είναι η ανθρώπινη ψυχή. Ας αναγνωρίσουμε τις μάσκες που
φοράμε, όχι ως εμπόδια στον αληθινό μας εαυτό, αλλά ως εκφράσεις των
περίπλοκων όντων που είμαστε. Κάθε μάσκα, είναι ένας ρόλος που παίζουμε,
είναι ένα κεφάλαιο στην ιστορία της ζωής μας, πλούσιο σε νόημα και σκοπό.
Στο πνεύμα του καρναβαλιού, ας τολμήσουμε να εξερευνήσουμε τα βάθη των
δικών μας ταυτοτήτων. Ας γιορτάσουμε όχι μόνο την ελευθερία να
αποκτήσουμε νέες προσωπικότητες, αλλά και το θάρρος να αντιμετωπίσουμε
τον αυθεντικό μας εαυτό.
Καθώς γλεντούμε ξέφρενα την περίοδο του καρναβαλιού,
εξωτερικεύοντας έναν διαφορετικό εαυτό πίσω από την ασφάλεια και την
άνεση μιας αποκριάτικης αμφίεσης ή μάσκας, ας θυμόμαστε ότι το
μεγαλύτερο ταξίδι είναι αυτό που οδηγεί μέσα μας, στην καρδιά αυτού που
είμαστε.
Η ζωή, σε όλη της την πολυπλοκότητα, είναι μια όμορφη μεταμφίεση.
Αγκαλιάζοντας τις μάσκες που φοράμε, στην καθημερινότητά μας
αγκαλιάζουμε όλο το φάσμα του ψυχισμού μας – το φως και τη σκιά, το καλό
και το κακό, το ορατό και το αόρατο. Και σε αυτήν την αναγνώριση, βρίσκουμε
την ελευθερία να ζούμε πιο αυθεντικά, πληρέστερα και πιο ζωντανά.
Έτσι, καθώς γιορτάζουμε σήμερα το Καρναβάλι, ας το κάνουμε με
ανοιχτές καρδιές. Ας απολαύσουμε τη χαρά της στιγμής, τιμώντας παράλληλα
το βαθύτερο ταξίδι αυτογνωσίας που συμβολίζει. Οι μάσκες που φοράμε να
είναι απόδειξη της πολυπλοκότητάς μας και της απεριόριστης ικανότητάς μας
για μεταμόρφωση.
Και θα τελειώσω με μία μικρή ιστορία: “Μία μέρα το δάκρυ είπε στο
χαμόγελο: “Σε ζηλεύω γιατί πάντα είσαι χαρούμενο”, και το χαμόγελο του
απάντησε: “Κάνεις μεγάλο λάθος, γιατί πολλές φορές….εγώ είμαι η μάσκα του
πόνου σου.”
Ας χορέψουμε λοιπόν, με γέλια και χαμόγελα, με μάσκες ή χωρίς
μάσκες, ευγνωμονώντας τη ζωή για όλα αυτά που μας χαρίζει!
Καλή Αποκριά!
Σας ευχαριστώ πολύ.