Αγαπημένες μου φίλες, μέλη του Συνδέσμου Επιστημόνων Γυναικών Θεσσαλονίκης,
Οι δύσκολες ώρες που περνάμε σαν άνθρωποι και σαν λαός είναι πια δεδομένες. Εκτός από τα εθνικά προβλήματα, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε έναν θανατηφόρο ιό. Για τον λόγο αυτό, ένα χρονικό διάστημα θα πρέπει να ζήσουμε απομονωμένοι. Ειδικά εμείς οι γυναίκες, που έχουμε μάθει να ζούμε στην πολυκοσμία και την φασαρία.
Ο φόβος και η θλίψη είναι “προ των πυλών”. Ας μην χάνουμε όμως το κουράγιο μας, και την ψυχραιμία μας και ας συνεχίσουμε τη ζωή μας με αγάπη για τον εαυτό μας και τους γύρω μας, με υπευθυνότητα για τη δική μας ζωή και της οικογένειας μας, και με μέτρα προστασίας για μας και για τους άλλους.
Τώρα ήρθε η ώρα λοιπόν, να κοιτάξουμε μέσα μας βαθειά, να ψάξουμε και να βρούμε τον εαυτό μας, με το φως και τα σκοτάδια του. Να μένουμε επιτέλους μόνοι μαζί του, να του κάνουμε παρέα, να μιλήσουμε μαζί του, να τον χαϊδέψουμε, να τον αγαπήσουμε, να δούμε τα θέλω του, να ακούσουμε επιτέλους τη φωνή του.
Είμαστε φτιαγμένοι από αγάπη, φως και ελπίδα. Ας μην αφήσουμε τον φόβο και το σκοτάδι μας κυριεύσει. Ας ευγνωμονούμε για τις ευλογίες που μας έχουν δοθεί. Ας παίρνουμε κουράγιο και δύναμη από αυτές, ας ευχαριστούμε και ας προσευχόμαστε για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν.
Μην παραλείψουμε το τηλεφώνημα σ’αυτούς που είναι μόνοι στην ζωή, κι αυτές τις μέρες είναι εγκλωβισμένοι. Σε μια “καλημέρα”, ένα “είμαι εδώ” ή “να προσέχεις”, κρύβεται όλη η αγάπη και το κουράγιο που μπορούμε να δώσουμε σε κάποιον που το έχει ανάγκη.
Εύχομαι να βοηθήσει ο Θεός, να ξεπεράσουμε ανώδυνα αυτή τη μεγάλη δοκιμασία, και να συναντηθούμε ξανά με καινούρια όνειρα, οράματα και ελπίδες.
Με όλη μου την αγάπη,
Λένα Μανδρίνου – Τσουρέκα
Πρόεδρος Επιστημόνων Γυναικών Θεσσαλονίκης